Gisteren was ik geschokt. Dat was ik toch al door die verschrikkelijke bosbranden in de heuvels van Judea, nabij Jeruzalem. De beelden die ik zag waren angstaanjagend. Mensen die op de snelweg Tel Aviv-Jeruzalem hun auto’s verlieten en wegholden om niet door het vuur te worden ingesloten. Het vuur greep razendsnel om zich heen, mede door de enorme droogte en een harde oostelijke wind.
Ik was nog meer geschokt toen ik in een podcast van Joop Soesan met Esther Voet van het Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW), hoorde dat de militaire voertuigen, bewaard uit de onafhankelijkheidsoorlog van Israël in 1948, die stonden opgesteld aan weerszijden van snelweg 1 bij Mesilat Tsiyon, door de vuurzee zijn verwoest. Als deelnemers van de Handen uit de mouwenreis 15 voelen we pijn en verdriet.
Verschillende keren reden we met deze reis (van 19-26 maart) langs die voertuigen. Ze werden druk gefotografeerd. Prachtige symbolen die uitbeelden dat met dit soort voertuigen de oorlog was gewonnen. De staat Israël was onafhankelijk.
Helaas, door op verschillende plaatsen door Palestijnen aangestoken bosbranden, moesten ook deze symbolen na 77 jaar het ontgelden. Wat een walgelijke timing, net voor het herdenken van de Onafhankelijkheidsdag (Jom Ha’atsmaoet), donderdag 1 mei, op het moment dat de doden werden herdacht. Goddank vielen er door de branden geen slachtoffers, maar veel prachtige natuur is verwoest.
Een nieuwe dreun voor Israël. Maar als er één volk veerkrachtig is, is het Israël wel. Wat een geweldig volk.
Toen ik voor het eerst van mijn leven de heuvels met de schitterende natuur rondom Jeruzalem zag moest ik denken aan de Bijbeltekst psalm 125 vers 2:
“Rondom Jeruzalem zijn bergen; alzo is de HEERE rondom Zijn volk van nu aan tot in eeuwigheid.”
Daar mag Israël zich in de grootste ellende aan vastklampen.
Reactie plaatsen
Reacties